วันที่ 23 กันยายน
ระลึกถึงนักบุญปีโอ แห่ง ปีเอเตรลชีนา (St Pius of Pietrelcina)
หรือเรียกกันว่า คุณพ่อปีโอ ผู้มีรอยแผลศักดิ์สิทธิ์
ถือว่าท่านเป็นนักบุญร่วมสมัย เพราะท่านได้ล่วงลับไปเมื่อปี 1968 นี้เอง และได้รับแต่งตั้งเป็นนักบุญในปี 2002 โดยนักบุญ ยอห์น ปอลที่ 2 พระสันตะปาปา
- มีเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยเกี่ยวกับ(ขอเรียกว่า)คุณพ่อปีโอ(Padre Pio) มาแบ่งปันครับ
(1) เป็นพระสงฆ์ของคณะกาปูชิน เกิดเมื่อปี 1887 ได้รับศีลบวชเป็นพระสงฆ์ในปี 1910 เมื่ออายุ 23 ปี
(2) ได้รับรอยแผลศักดิ์สิทธิ์(stigmata) ครั้งแรกในปีที่ได้รับศีลบวชนี้ เหมือนกับเป็นร่องรอยแผลเกิดขึ้นบนร่างกาย 5 แห่งเหมือนบาดแผลที่พระเยซูเจ้าทรงได้รับเมื่อทรงถูกตรึงกางเขน แต่ต้องรอจนกระทั่งวันที่ 20 กันยายน 1918 ที่จะเห็นรอยแผลนี้อย่างชัดเจนประทับอยู่บนร่างกายของท่าน และรอยแผลนี้คงอยู่เรื่อยไปจนท่านสิ้นชีพในอีก 50 ปีต่อมา คือในปี 1968
- มีอัศจรรย์มากมายที่ผู้คนเชื่อว่าเกี่ยวข้องกับท่าน มีผู้คนมากมายมาหาท่าน
- มิสซาของพ่อปีโอจะกินเวลายาวมาก ท่านจะหยุดรำพึงเงียบๆในหลายภาคส่วนของมิสซา เพราะดูเหมือนท่านดำรงชีวิตอย่างแนบแน่นกับพระทรมานของพระเยซูเจ้า ดังนั้น บางครั้งมิสซาของคุณพ่อปีโอจะกินเวลานานหลายชั่วโมง พ่อเจ้าวัดที่ San Giovanni Rotondo เคยกล่าวว่า มิสซาของคุณพ่อปีโอเป็น “ธรรมล้ำลึกที่ไม่สามารถเข้าใจได้” (“incomprehensible mystery”) เมื่อถูกถามว่าทำมิสซาให้สั้นลงแบบพระสงฆ์อื่นๆได้ไหม ท่านตอบว่า “พระเจ้าเท่านั้นที่ทรงรู้ ว่าฉันอยากทำมิสซาเหมือนพระสงฆ์อื่นๆ แต่ฉันไม่สามารถทำได้” (โดยส่วนตัว ขอยกให้คุณพ่อปีโอ เป็นองค์อุปถัมภ์ของพระสงฆ์ที่ทำมิสซายาวๆทั้งหลาย ที่เทศน์น้ำไหลไฟดับ ยาวสุดคำบรรยายโดยไม่มีท่าทีว่าจะจบบทเทศน์เมื่อไร อย่างน้อยพระสงฆ์เหล่านี้คงได้รับความบรรเทาใจจากคุณพ่อปีโอ-ความเห็นส่วนตัว โปรดอย่าลอกเลียนแบบ)
(คุณพ่อ วิชา หิรัญญการ วันที่ 23 กันยายน 2021
ข้อมูลจาก : Google - Wikipedia ;
: Saint Companions for Each Day ; by A.J.M. Mausolfe ; J.K. Mausolfe)
พระวาจาของพระเจ้า
บทอ่านที่ 1 ปญจ. 3:1-11
1 มีเวลาสำหรับทุกสิ่ง มีเวลาสำหรับกิจการต่างๆ ภายใต้ท้องฟ้า
2 มีเวลาเกิด และเวลาตาย
เวลาปลูก และเวลาถอนสิ่งที่ปลูก
3 เวลาฆ่า และเวลารักษาให้หาย
เวลารื้อทำลาย และเวลาก่อสร้าง
4 เวลาร้องไห้ และเวลาหัวเราะ
เวลาไว้ทุกข์ และเวลาเต้นรำ
5 เวลาโยนก้อนหินทิ้ง และเวลาเก็บรวบรวมก้อนหิน
เวลาสวมกอด และเวลาละเว้นการสวมกอด
6 เวลาแสวงหา และเวลาสูญเสีย
เวลาเก็บรักษา และเวลาโยนทิ้ง
7 เวลาฉีก และเวลาเย็บ
เวลานิ่งเงียบ และเวลาพูด
8 เวลารัก และเวลาเกลียด
เวลาทำสงคราม และเวลาสันติ
9 คนงานได้ประโยชน์ใดจากงานยากลำบากของตน 10 ข้าพเจ้าเห็นงานยากลำบากที่พระเจ้าประทานให้มนุษย์มีงานทำ 11 พระองค์ทรงกระทำให้ทุกสิ่งงดงามตามเวลา แต่ทรงใส่ความสำนึกถึงเวลาที่ผ่านไป2 ไว้ในใจของมนุษย์ ถึงกระนั้นมนุษย์ก็ยังไม่เข้าใจจุดเริ่มต้นและการสิ้นสุดของกิจการที่พระเจ้าทรงกระทำ
พระวรสาร ลก. 9:18-22
18 วันหนึ่ง พระเยซูเจ้าทรงอธิษฐานภาวนาอยู่เพียงพระองค์เดียว บรรดาศิษย์เข้ามาเฝ้า พระองค์จึงตรัสถามเขาว่า “ประชาชนว่าเราเป็นใคร” 19 เขาทูลตอบว่า “บ้างว่าเป็นยอห์นผู้ทำพิธีล้าง บ้างว่าเป็นเอลียาห์ บ้างว่าเป็นประกาศกในอดีตคนหนึ่งซึ่งกลับคืนชีพ” 20 พระเยซูเจ้าตรัสถามเขาว่า “ท่านล่ะว่าเราเป็นใคร” เปโตรทูลตอบว่า “พระองค์คือพระคริสต์ของพระเจ้า” 21 พระองค์จึงทรงกำชับบรรดาศิษย์มิให้พูดเรื่องนี้แก่ผู้ใด
พระเยซูเจ้าทรงทำนายครั้งแรกเรื่องพระทรมาน5
22 พระองค์ตรัสว่า “บุตรแห่งมนุษย์จะต้องรับทรมานเป็นอันมาก จะถูกบรรดาผู้อาวุโส มหาสมณะและธรรมาจารย์ปฏิเสธไม่ยอมรับ และจะถูกประหารชีวิต แต่จะกลับคืนชีพในวันที่สาม”
**************************************
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น